అదృష్టం తలుపు తట్టింది

చిన్నప్పుడు స్కూల్ లయిబ్రరీ లో ఉన్న చిన్న చిన్న కథల పుస్తకాలు, అప్పుడప్పుడు చందమామలు, బాల మిత్రలు తప్ప నాకు చిన్నప్పటి నుంచీ పెద్ద పెద్ద కథల పుస్తకాలు, పేరొందిన నవలలు  చదివే అవకాశం రాలేదు (మీరు నమ్ముతారు లెండి).  కొందరు మిత్రుల పుణ్యమాని యీ మధ్య ముళ్ళపూడి గారి రచనలు, బారిస్టరు పార్వతీశం (మ్యాడీ గారి బ్లాగులో) చదవగలిగా.

ఎవరైనా పుస్తకాల గురించి మాట్లాడుతున్నప్పుడు " అయ్యో నేను చదవలేదే, ఇక్కడ ఎలా దొరుకుతాయి? యీ సారి భారత్ వెళ్ళినప్పుడు తప్పకుండా తెచ్చుకోవాలి" అని ప్రతీ సారీ అనుకుంటూ ఉంటా. మంచి పుస్తకం అని ఎక్కడైనా చదివినప్పుడల్లా ఆ పుస్తకాన్ని నా లిస్టులో చేర్చుకుంటూ ఉంటా.   ఎవరైనా బోల్డు పుస్తకాలు చదివామని చెపితే, నాకు ఆశ్చర్యంగా ఉంటుంది, ఆరాధనగా ఉంటుంది..అబ్బా ఎంత అదృష్టం అనుకుంటా. అల్లాంటి కలలు గన్నఅదృష్టం నాకు వచ్చింది. మిస్సిస్సాగా వచ్చి,  మా రావు గారితో పిల్లల గురించి మాట్లాడుతున్నప్పుడు ఒక సందర్భం లో 'స్వీట్ హోం' లో పిల్లవాడి గురించి ప్రస్తావించి, 'మీరు స్వీట్ హోం చదివారా' అని అడిగారు. 'నేను పుస్తాకాలేమీ చదవలేదండీ అసలు' అని కొంచెం విచారం వ్యక్తం చేసాను. సాయంత్రం కల్లా రంగ నాయకమ్మ గారి "స్వీట్ హోం" 3 భాగాలూ, శరత్ గారి "పరిణిత", "నిష్కృతి", చలం గారి" స్త్రీ", "మైదానం", విశ్వ నాధుని "వేయి పడగలు", శంకరమంచి సత్యం గారి "అమరావతి కథలు", బీవీఎస్ రామారావు గారి  "గోదావరి కథలు", పోలాప్రగడ సత్యనారాయణ మూర్తి గారి "మహనీయుల చతురోక్తులు" తెచ్చిపెట్టారు. ఇంక నాకు పండగే పండగ!కంప్యూటర్, చాటింగ్, ఫోనింగ్, బ్లాగింగ్, వాగింగ్ అన్నీ మానేసి, జాబ్ అప్లికేషన్స్ కూడా పక్కన పడేసి, కొత్త బిచ్చగాడి టయిపులో చదివేస్తున్నా!

పతి, సుతుల్,బంధువుల్,స్నేహితుల్ పదాలు కూడా కొంచెం పక్కన పెట్టేసి, పుస్తకాల వెంట పరుగులు తీస్తున్నా !తప్పదు కాబట్టి వంట ఒక్కటీ చేసి-పడేస్తున్నా (లిటరల్ గా) . మా సీతయ్య అసలు 'త్రీ రోసెస్' టయిపు.  వంట చేస్తే రంగూ రుచి వాసనా అన్నీ బాగుండాలి. కొన్ని సార్లు రంగుదేముందీ
రుచి బాగుంది తినెయ్యండీ అంటే, ' చస్! నో వే!' అన్నట్టు ఎక్స్ప్రెషన్స్ ఇస్తారు. భోజనం రుచిగా వండటంతో పాటు ప్రెసెంటేషన్ ఇంపార్టెంట్ అని ఆయన ఉద్దేశ్యం.   మనదేమో కావలసినంత అన్నం ఒకేసారి పెట్టుకుని దానిమీద పప్పో, సాంబారో, పులుసో  పోసేసి,  కూరా, పచ్చడి, పప్పు అని తేడా తెలీకుండా కలగా పులగంగా తినే బ్యాచ్.  యీ పుస్తాకాలొచ్చాక కలలో ఇలలో కూడా హస్త భూషణం లేకుండా నేనెవ్వరికీ కనబడట్లేదు. మరింక చదువుతూ వంట చేస్తుంటే , రంగుంటే- రుచి లేదు, రుచి ఉంటే -చిక్కదనం లేదు అనిపించే చవక బారు టీ  లాగా ఉండక, 'రంగు-రుచీ-చిక్కదనం త్రీ రోసెస్' లా ఎలా ఉంటుంది చెప్పండి? అందుకన్నమాట వండి తినడం బదులు వండి పడెయ్యడం...కాకపోతే   ఇలాంటి సందర్భాల్లో తినగలిగేలా వండడం ఎలా కుదురుతుందండీ? ? మీరు అర్థం చేసుకున్నారు కదా నాకు అంతే చాలు.  

పిల్లలెప్పుడైనా ఇయర్ ఫోన్స్ పెట్టుకుని ,పిలిచినప్పుడు పలక్కపోతే ఒక్క చరుపు చరిచి మరీ 'అంత పరధ్యానమేంటీ' అని ఉరుములు ఉరిమే నన్ను ప్రస్తుతం పుస్తక పఠనం లో సమాధి స్థితిలో ఉండడం చూసి  "ఏంటమ్మా ఇలా అయిపోయావూ " అని దీర్ఘాలూ, కొమ్ము దీర్ఘాలూ తీస్తూ నిట్టూరుస్తున్నారు. నేను మాత్రం ఎవరినీ కేర్ చెయ్యకుండా నా కలాపోసన చేసుకుంటున్నా..ఆఖరికి   మొన్న ఇంటర్వ్యూ కి   వెళ్ళినప్పుడు కూడా వెయిటింగ్ టయిములో చదువుకోవచ్చని అన్నిట్లో చిన్ని పుస్తకం చూసి బ్యాగులో పెట్టేసుకున్నా . చూసే వాళ్ళకి ఆ ఇంటర్వ్యూ లో  "పరిణిత" మీద క్వశ్చన్లు అడుగుతారేమో, పరీక్ష ప్యాసు అవాలంటే యీ మాత్తరం చదవాలేమో అనిపించేట్టు ఒక్క నిమిషం కూడా  వృధాచెయ్యలేదు.

"ఇంకా కొన్ని  ఉన్నాయండీ పుస్తకాలు, వెతికి ఒక చోట పెడతా   కావలసినన్ని తీసుకోండి.  ఇవి అవగానే చెప్తే అవీ తెచ్చిస్తా" అని రావు గారు చెప్పగానే, "నా భాగ్యమే భాగ్యమూ" అని నేనున్నూ ,పుస్తకం చదువుతూ "కనిపిస్తే కాల్చేస్తా" అని మా వారున్నూ ఎవరి ఫీలింగు వాళ్ళు ఫీలేసుకున్నాము.ఇలా మా ఫ్యామిలీ వెతల్..నా కతల్..మూడు పుస్తకాలు ఆరు కథలు గా సాగుతున్నాయి.  

ఇందుమూలంగా సమస్త స్నేహ గణానికీ తెలియ చేయునదేమనగా..నేను కొన్ని రోజులుగా కనిపించక, వినిపించక పోతున్న కా"రణం"బిదియే. "ఉన్నావా అసలున్నావా" అనీ, "కనిపించక పోవ కారణమే మమ్మా" అనీ మెయిల్సు, కామెంట్లూ పెట్టిన స్నేహితులందరికీ కృతజ్ఞతలు. మీ అందరి పోస్టుల మీదా రోజూ ఒక క్విక్  లుక్కేస్తున్నా. కానీ కామెంటట్లేదంతే.  మరి మీలో ఎవరికైనా పైన లిస్టులో పుస్తకాలు చదవాలనిపిస్తే, వెంటనే మా ఇంటికొచ్చెయ్యండే! ఆరు బయట మంచులో, గొంగళీ  కప్పుకుని పుస్తకాల సిలబస్ డిస్కస్ కూడా చెయ్యొచ్చు ఎంచక్కా! మీరు పుస్తకం చదివి వినిపిస్తుంటే ,మీ కోసం వేడి వేడి పకోడీలు చేసి పెడతాలెండి. ఇంక ఎందుకాలస్యం ?మీరొచ్చెయండి మరి , గొంగళ్ళు నేను సప్లయి చేస్తాగా!