పిచ్చమ్మ , పిచ్చితల్లి

Friday, February 25, 2011


ఇదేం టాపిక్ అని ఆశ్చర్యంగా ఉందా! అవును మరి టాపిక్ పెడుతుంటే నాకు అదే అనిపించింది....కానీ వీళ్ళిద్దరి గురించి చెప్పాలని చాలా రోజుల నుంచి అనుకుంటున్నా కానీ ఎలా చెప్పాలో సరిగ్గా తెలియట్లేదు...ఏదో పిచ్చికి సంభందించిన పేర్లు కదా అని నేను పిచ్చి పిచ్చిగా చెపితే చదివే మీరు నన్ను పిచ్చిదాన్నను కోరు? అందుకే పోస్టాలా వద్దా అని తెగ చించాను చివరికి ఏమయితే అది అయిందని 'ధైర్యే సాహసే ఎన్నెలా' అనుకుని చెప్పేస్తున్నా. వీరు కవలలు కారు, జంట కవులు కారు, ఆ మాట కొస్తే అసలు ఒకళ్ళతో ఒకళ్ళకి సంబంధం లేదు... మరి విషయం లోకి వచ్చేద్దాం.

మా జనరల్ మానేజర్ షోడశ కళలతో కళకళ  లాడుతుంటుంది..ఒక నిముషము గట్టిగా బ్రాండ్ డయిరెక్టర్స్ మీద అరుస్తూనే, నేను కనబడగానే నవ్వుతూ యోగ ధ్యానం గురించి కూల్ గా మాట్లాడుతుంది. నేను చాల సార్లు కంఫ్యూస్  అవుతాను. అసలేంటి అని -రెండు ఫోన్ కాల్స్ ఒకే సారి వస్తే, ఒక లయిన్లో తిట్టేస్తున్న ఆవిడ కాస్తా వాళ్ళని హోల్డ్ లొ పెట్టి ఇంకొకళ్ళతో హ్యాప్పీ గా నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంది...ఇంక యీ లయిన్లో అవగానే మళ్ళీ తిట్ల దండకం కంటిన్యూ...యీ విద్య ఎలా వస్తుందీ..మన వల్లయితే కాదండొయ్. ఒక రోజు నేను ఇంటికి వచ్చే టైం లో...సేల్స్ టార్గెట్ పూర్తీ అవ్వలేదని ఎవరినో చచ్చేట్లా తిడుతోంది...అప్పుడే అక్కడకొచ్చిన ప్రమోషన్స్  మ్యానేజర్ తో  ఒకటే జోకులు..ఇంత కళాకళల మనిషేఏంటిరా  బాబూ అని ఆలోచిస్తూ బయటికి వస్తున్నా....మెట్లు   దిగగానే  ఒకాయన 'ఈస్ మ్యాడీ  స్టిల్ ఇన్ హెర్  ఆఫీస్' అని అడిగాడు....'ఎస్ ,షీ ఈస్'  అని బయటి కోస్తూ అనుకున్నా ఈవిడ పేరు విచిత్రంగా ఉంది  కదూ! అని.. ఆవిడ పేరు మ్యాడలిన్ . కొందరు  మ్యాడీ అని పిలుస్తారు...ఆవిడ సంతకం మ్యాడ్ అని పెడుతుంది..ఇలా పేరెందుకు పెడతారు ..పెట్టారనుకోండీ ఎవరైనా మ్యాడ్ అని వాళ్ళని వాళ్ళు పిలుచుకుంటారా...ఎంత ముద్దయితే మాత్రం వేరే వాళ్ళు మ్యాడ్ అని పిలిస్తే చూస్తూ ఊరుకుంటారా అని ఆలోచిస్తూ నడుస్తున్నా. సడెన్ గా  చిన్న నవ్వు నా మోమున చిగురించింది...మన దగ్గర పిచ్చమ్మ అని పెట్టుకుంటారు కదా అలా ఇక్కడ మ్యాడలీన్  అని పెట్టుకున్నారు.ఒక వేళ ఎవరి పేరన్న పిచ్చమ్మ అని ఉంటే మనం ముద్దుగా పిచ్చీ అని పిలుచుకోమూ ఇదీ అంతే  అని జీవిత సత్యం కనుక్కున్నాను..అప్పటి నుంచీ ఆవిడ మా పిచ్చమ్మ. మరి ఆవిడ గురించి మాట్లాడు కుంటున్నప్పుడు మా పిచ్చమ్మ గారు ఇవాళ ఇలా అన్నారు..మా బెట్టీ గురించి ఇలా చెప్పారు అని చెప్పుకుంటామన్న మాట..

పిచ్చితల్లి నాకు చదువుల్లో పరిచయమయ్యింది. చిన్కీ (చైనీ) పిల్ల . మొదటి సారి లయిబ్రరీ లో కలిసింది. ఒక శనివారం  రోజు మా గ్రూప్  మొదటి సారి కలుసుకున్నాం. ముందుగా అనుకున్న ప్రకారం ఆ రోజు ప్రెసెంటేషన్  నాది. నా డిస్కశన్సు బోల్డు నచ్చేసాయిట. మనిద్దరం కలిసి చదువుకున్దామా అంది...నాకు రోజు ఇక్కడికి రావడం కుదరదండీ అన్నాను..మీరు ఏమి అనుకోకపోతే నేను మీ ఇంటికి రావచ్చా అంది...దానికేమి భాగ్యం...రండి తప్పకుండా అన్నాను..తను చాలా పంక్చువల్ గా సోమ వారం సాయంత్రం సరిగ్గా నేను ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి వచ్చే టయిముకి మా ఇంటి ముందు వెయిట్ చేస్తూ ఉంది. నా కంటే ముందుగా వచ్చేసినందుకు నేను కొంచెం ఖంగారు పడ్డాను..ఇల్లు నరకంలా ఉంటుంది.. మొహమాటం గా చెప్పాను..ఇల్లు చూసి భయపడకండీ అని...డోంట్ వర్రీ అంది.  నేను లోపలికి వెళుతూనే కాలికి అడ్డం తగిలిన వస్తువులన్నీ గబా గబా తీసేసాను. తనని కూర్చోమని చెప్పి ఐదు  నిముషాల్లో సాధ్యమైనంత సర్దాను.. కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని పిల్లలకి తినడానికి పొద్దున్న చేసిన రొట్టెలు కూర వేడి చేసి ఇస్తూ తనకి కూడా ఇచ్చా.ఇంక మిగిలిన పనులు వదిలి రాత్రి పదిన్నర వరకు చదువుకున్నాము.మా వారు వచ్చే టయిముకి తను వెళ్ళిపోయింది పార్కింగ్ ప్రాబ్లెం అవుతుందని... . ఇంటికి వచ్చాక రెండో రోజు తను కూడా కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని వచ్చింది. మీ పిల్లలకి చెప్తుంటే విన్నాను...కాళ్ళు చేతులు కడుక్కోకపోతే నాకు తిండి పెట్టవేమో అని కడుక్కుని వచ్చేసాను అంది.  అబ్బో తెలుగులో చెప్పినా భలే అర్థం అయ్యిందే అని నేను బోల్డు సంబరపడి పోయాను. మూడో రోజు నేను కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని వచ్చే టయిముకి తను సింకు దగ్గర ఉండి అంట్లు కడగడానికి ట్రయి చేస్తోంది.. అరెరే అని నేను ఖంగారు పడ్డా . నిన్ను చూస్తె జాలేస్తోంది పాపం, ఇంటి పనంతా చేసుకుని, వర్కు నుంచి వచ్చీ మళ్ళీ చదువుకోవాలిగా. నేను ఇల్లు సర్ది ౩ ఏళ్ళు అయింది తెలుసా. సిబ్లింగ్స్ తో సహా ఎవ్వరినీ ఇంటికి పిలవను, నేనే వెళతాను అవసరమయితే. మా ఆయన చయినీస్ రెస్టారెంట్ లో షెఫ్..మా ఇద్దరి కోసం వంట తనే చేసేస్తాడు ..నేనే వంకలు పెట్టి తిడుతూ ఉంటాను ..శని వారాలు నేను లేచి మొహం కడుక్కుని లైబ్రరీ కి వచ్చేస్తానంతే ...తను లేచి నా కోసం వండి అక్కడికి పట్టుకొస్తాడు, అయినా  నేను అలిసిపోతాను. నువ్వు ఇవన్నీ ఎలా చేస్తావు, నేను రోజూ  నీకు అంట్లు కడిగి పెడతాలే అంది....నాకు మా ఫ్లోరా ఫీలింగ్స్ కి కళ్ళ నీళ్ళొచ్చాయి నాకు అలవాటేలే నువ్వు వర్రీ అవకు..అని చెప్పాను...తను నన్ను సూపర్ వొమన్ అంటుంది.. మా వారు ఇంటికొచ్చాక  ఫ్లోరా అంట్లు కడిగే ప్రయత్నం చెప్పాను, తన కామెంట్లు జత  చేసి...మీకు అర్థం అయ్యే ఉంటుంది...అయన కూడా ఫ్లోర లాగ ఆలోచించడం మొదలు పెడతారేమో అని  కొంచెం దురాశ. అన్నీ పక్కన పెట్టి ఆయన నోటి నుంచి వచ్చిన మొదటి పదం 'అయ్యో పిచ్చి తల్లీ' అని. అది నన్ను గురించీ అనుకుంటే ప్రస్తుతం కంది పప్పు ధర ఎక్కువ కాబట్టీ వేస్టు  చెయ్యలేము కాబట్టీ మీరు చారులో కాలేసినట్టే ఆ పిచ్చితల్లి  బిరుదాన్కితురాలు మా ఫ్లోరా. తనకి చెప్పాను ఆ బిరుదు గురించి..దాని అసలు అర్థం..సందర్భానుసారం తనకి ఆ బిరుదు ఇయ్యడానికి మీనింగు తో సహా చెప్పాను లెండి...కొంచెం బై హార్ట్ చెయ్యడానికి ప్రయత్నిచింది.నిన్ను మేము ఏమని పిలుస్తామూ అంటే...పిచిటాలీ అంటుంది.ఇలా రోజూ నేను ఆఫీసు నుంచి వచ్చే లోపు బయట వెయిట్ చేస్తూ ఉండేది ప్రతి రోజూ..ఒకొక్కసారి బస్ స్టాప్ కి వచ్చేది పిక్ చేసుకోడానికి..ఇంకా ఆఫీసుకి వచ్చి పిక్ చేసుకుంటాను అనేది కూడా..అంత వద్దులే అని చెప్పేదాన్ని.

మా మూర్తి గారు వచ్చారు ఒక రోజు...తనని పరిచయం చేసాను...మీ ఇంటికి పిలవరా అని అడిగారు తనని ....ప్లీస్ మా ఇంటికి రావద్దు..కావాలంటే రెస్టారెంటుకి తీసుకెళతా అంటుంది...మా స్నేహితులెవరైనా తనని ఇన్వయిట్ చేస్తే బోల్డు సంబర పడి పోతుంది..వాళ్ళు నిజ్జంగా రమ్మన్నారా అని అడుగుతుంది..మా వాళ్ళు అలా ఊరికే రా అనరు..ఎప్పుడయినా తీసుకెళతాలే అని చెప్పేదాన్ని...ఒక్కోసారి రాగానే రొట్టెలు వద్దు అన్నం పెట్టు అంటుంది...తన కోసం కారం తగ్గించి చెయ్యటం తప్పలేదు కనీసం ఒక కూరలో..లేక పోతే కళ్ళు ముక్కూ వర్షిస్తాయి మరి..అన్నం చేత్తో కలుపుకుని తినడం..రొట్టెల్లో కూర పెట్టుకుని తినడం బాగా వచ్చేసాయి..చూడు చూడు నీ లాగే తింటున్నా అని కళ్ళు మెరిపిస్తుంది... అలా అలా పది రోజులకే ఇండియన్ తిండి అలవాటయ్యి ఇంక వేరే వంటలు నచ్చటం మానేసాయిట. కనిపించిన వాళ్లకల్లా 'ఆహా ఏమి రుచి..అనరా మయిమరచి' అని చెప్పేస్తోంది కూడా..అంతే కాకుండా మా కోర్సు పూర్తీ అయ్యాక పరీక్ష కి ముందు రోజు పెద్ద పెద్ద సంచీలతో వచ్చింది..ఏంటీ ఇవన్నీ అని అడిగితె...ప్రతి రోజు మీ ఇంట్లో అన్నము రొట్టెలు తింటున్నాగా వాటి రా మెటీరియల్స్ కొనుక్కొచ్చా అంది.నీకు ఎలా తెలుసు అని అడిగితే ఏదో ఇండియన్ షాప్ కి వెళ్ళి వాళ్ళకి నేను రోజూ ఏమేమి పెడతానో ఎక్స్ప్లెయిన్ చేసి కనుక్కుందిట..నాకు పిచ్చెక్కింది...ఒక బస్తా బాస్మతీ బియ్యం, ఒక  బస్తా పిండి , వివిధ రకములైన  రెడీ మేడ్ రొట్టెలు, కొన్ని ఫ్రోజెన్ కూరలు..బోల్డు  తెచ్చింది...తను మరీ హార్ట్ కాకుండా  ఫ్రోజెన్ కూరలు మాత్రం ఉంచుకుని మిగిలినవి ఇంటికి తీసుకెళ్ళు అని చెప్పాను సున్నితంగా. పనిలో పని అన్నం వండడం నేర్పించి బియ్యంతో అన్నం వండుకో , ఇంకా రొట్టెలు వేడి చేసుకుని తిను.. కూర కావాలంటే మాత్రం మా ఇంటికి రావాల్సిందే అని చెప్పాను. పరీక్షకి వెళ్ళే రోజు మా ఇంటికి త్వరగా వచ్చేసింది. తీరా బయల్దేరే సమయంలో ఒకటే చలి. ఇంటికి వెళ్లి వచ్చే టయిము లేదు కదా అని మా పిల్లలది ఒక హుడీ ఇచ్చాను. పరీక్ష అయిన మర్నాడు ఫోన్ చేసింది.. ఆ హుడీ వెనక్కి ఇవ్వాలా అని. ఆ అడగటం లో ఇవ్వద్దు అని చెప్టే బాగుణ్ణు అని ఫీలింగ్ కనిపించింది.. వద్దులే ఉంచుకో అన్నాను.నువ్వు ఇమ్మన్నా  నేను ఇచ్చేదాన్ని కాదు..ఊరికే నామకహా అడిగాను అంతే అంది.. .ఆ హుడీ వల్లే తను పరీక్ష పాస్ అయ్యానని , ఇప్పటికీ ఏ పరీక్షకయినా అదే హూడీ వేసుకోవడం సెంటిమెంట్ అయిపోయిందనీ మొన్న  చెప్పింది. ఇంక కెనడా లో బూగీ వూగీ ప్రోగ్రాం అవుతుందని తెలుసుకుని నా కంటే ముందే టికెట్టు కొనేసుకుంది..చీర కట్టుకోవాలని తెగ ఎక్సయిటు అయ్యింది..నగలు, గోరింటాకు, బొట్టు, కాటుక పువ్వులు గాజులు..నా దగ్గర ఉన్న ఎక్స్ట్రా మెట్టెల తో సహా  ..ఏవీ మిస్ అవ్వకుండా అడిగి అడిగి పెట్టించుకుంది..ఇంకా ఏమైనా మిస్ అయ్యానా అని ఆడుగుతూనే ఉంది వెళ్ళేదాకా. చూడండి మరి లచ్చిందేవి లా ఎంత అందంగా రెడీ అయ్యిందో..'ఎలా ఉన్నాను' అని అడిగింది బయలదేరుతున్నప్పుడు కనిపించిన ఒక పంజాబీ ఆవిడని . 'గాడెస్ ఆఫ్ వెల్త్ ' లా ఉన్నావు అని చెప్పారు....ఇంక ప్రోగ్రాం  కి వెళ్ళాక ...'సో క్యూట్' అని చూసిన వాళ్ళందరూ కాంప్లిమెంట్స్ ఇచ్చారు..ఈ యని వాళ్ళని మేడం గారు వదులుతారా ఏంటీ...హెలో అని పలకరించడం...నేను ఇండియన్ లేడీ లా ఉన్నానా అని అడగడం. స్టేజి ఎక్కిన ప్రతి వాళ్ళతో ఫోటోలు ..భలే సరదాగ గడిచింది ఆ సాయంత్రం.  ఇంటికి తీసుకొచ్చి దిష్టి తీసి మరీ పంపించాము అమ్మగారిని. నగలు, వస్త్రములు జాతీయం చేసిందని వేరే చెప్పక్కరలేదనుకుంటా...లకీ మీ...అన్ని గిల్టువే...
మరి తను మా వారిని ఏమని పిలుస్తుందో తెలుసా? అచ్చ తెలుగులో "నాన్న"
మొన్న ఫోన్ చేసి చెప్పా తన గురించి నా బ్లాగ్ లో వ్రాస్తున్నా అని...మొదటి ఫొటో పంపింది..కాస్సేపాగి...ఉండు ఉండు పువ్వులు కనిపించట్లేదు..ఇది కూడా పెట్టు అనిరెండవ ఫోటో పంపింది.....మీకు పూలు కనబడ్డాయా? హమ్మయ్యా... ఇంక మా 'పిచి టాలీ' మస్త్ ఖుష్....












.

టికెట్ ప్లీస్

Monday, February 14, 2011




ఒక సారి ఆరుగురు అక్కవుంటెంట్లు, ఆరుగురు ఇంజనీర్లు కాంఫరెన్సుకి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది..అందరు ట్రెయిన్ టికెట్స్ కొనడానికి కవుంటర్కి వెళ్ళారు...అకౌంటెంట్లలో ఒకరు "ఆగండి మన ఆరుగురికీ నేను కొంటాను" అని కవుంటర్ దగ్గరకెళ్ళి ఒక టికెట్ మాత్రం కొన్నాడు.ఇంజనీర్లలొ ఒకతను.."ఆగండి మనందరికీ  నేను కొంటాను" అని ఆరు టికెట్లు కొని ఐకమత్యాన్ని చాటుకున్నాడు.అయితే, టికెట్ కొన్న  అకౌంటెంట్ ఒక టికెట్ మాత్రం కొని వాళ్ళ గ్రూప్ కి ఏదో కీడు తలపెడుతున్నాడని అతనికి అర్థం అయ్యింది.వాళ్ళ టీం తో చెప్పాడు యీ విషయం..ఎప్పడి నుంచో అకౌంటెంట్ల మీద కోపం గా ఉన్న ఇంజనీర్లు "ఊరుకో వాళ్ళకి అలానే జరగాలి"  అని ఊరుకున్నారు...రైలెక్కాక వీళ్ళు ఫైన్ కట్టే టయిం కోసం ఇంజనీర్లు ఆత్రుతగా ఎదురు చూస్తున్నారు......యీ లోపు ఎవరొ ...టికెట్ కలెక్టర్ కమింగ్ అని అరిచారు..వెంటనే ఆరుగురు అకౌంటెంట్లూ బాత్రూం లోకి సర్దుకున్నారు..
టికెట్ కలెక్టరు తలుపు మీద తట్టి..టికెట్ ప్లీస్ అన్నాడు..వాళ్ళు తలుపు కింద నుండి టికెట్ బయటికి విసిరారు..అతను వెళ్ళిపోయాడు..ఇంజనీర్లు కొంచెం డిసపాయింట్ అయినా, ఒక విద్య నేరుచుకునే చాన్స్ వచ్చిందని మురిసిపోయారు..


తిరుగు ప్రయాణం లో ఇంజనీర్లు ఒకటంటే ఒకే టికెట్ కొనుక్కుని టికెట్ కలెక్టర్ వచ్చే టైం కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు..యీ లోపు అక్కవుంటింగ్ టీం వాళ్ళు కొంచెం లేట్ రావడంతో టికెట్స్ కొనుక్కోకుండా పరుగెత్తుకొచ్చి రైలు ఎక్కేసారు...వీళ్ళకి యీ సారి తప్పకుండా తిక్క కుదురుతుందనీ అది వాళ్ళు కళ్ళారా చూడాలనీ ఒక వైపు, ఒక టికెట్ తో ఆరుగురు ప్రయాణం చేసె ట్రిక్కు ఉపయోగించటం లో థ్రిల్లు ని అనుభవించాలని ఒక వైపు తెగ ఉవ్విళ్ళూరుతూ కూర్చున్నారు ఇంజనీర్లు ..


ఇంతలో ఎవరో టికెట్ కలెక్టర్ కమింగ్ అని అరిచారు..యీ ఆరుగురు ఇంజనీర్లు గబ గబా బాత్రూం లోకి సర్దుకున్నారు...టికెట్ ప్లీస్..అనగానే టికెట్ బయటికి విసిరారు..కొంత సేపు అక్కడే ఆగి గర్వంగా తమ సీట్లల్లో వచ్చి కూర్చున్నారు..యీ లోపు...టికెట్ కలెక్టర్ కమింగ్ అని మళ్ళీ అరుపు వినిపించి చూసేంతలో..అక్కౌంటింగ్ బాచ్ బాత్రూం లోకి సర్దుకోవడం..మన ఇంజినీర్లు ఫైన్ కట్టడం గబ గబా జరిగి పోయాయి..


బ్రహ్మ రాత్రంతా చక్కగా నిద్ర పోయి, ఫ్రెష్ ఫ్రెష్ గా ఉదాయాన్నే లేచి మంచి మూడ్ లో ఉన్నప్పుడు అక్కవుంటెంట్లని తయారు చేస్తాడట..అందుకే మేధవైన వాడు అక్కౌంటెంట్ గా పుట్టునని వేదాలు ఘోషిస్తున్నాయి.


మిత్రులారా..ఇది ఒక పురాతనమైనా జోకు..మీలో చాల మందికి తెలిసే ఉంటుంది...నాగార్జున గారి రోబో  సినెమా పోస్ట్ చదివినప్పుడు ఇది గుర్తుకొచ్చి, మీతో కలిసి మళ్ళీ గుర్తు చేసుకుందామని ఇక్కడ పోస్టుతున్నాను...అన్నట్టు మా అక్కౌంటెంట్లని ఇంజనీర్లు చిన్న చూపు చూస్తున్నారని నేను ప్రత్యర్థి గా ఇంజనీర్లని ఎన్నుకున్నాను....ఇందులో మీరు ఏ బాచ్ వారయితే ఆ బాచ్ వారిని అక్కౌంటింగ్ బాచ్ ప్లేస్ లోను, మీరు బకరాలు అనుకునే ఇంకొక బాచ్ ని ఇంజనీర్ల బాచ్ లోను..పెట్టేసుకుని నవ్వు రాకపోయినా నవ్వేసుకోండి మరి......మీరు ఇంజనీర్లయితే అక్కౌంటెంట్లని ఎన్నుకోండి..కానీ నాకు చెప్పకండే...


హుర్రే!!!!!నాకూ చిన్న పోస్టు వ్రాయడం వచ్చేసిందొహో..ఓ..ఓ...ఓ..ఓ..ఓ...ఓ..ఓఓ

పరకాయ ప్రవేశం...

Sunday, February 6, 2011

జయుడుని చంపిన భటులు అతని శరీరాన్ని వెంటనే కాల్చి బూడిద చెసేశారు. జయుడి ఆత్మ చింతిస్తూ తిరుగుతుండగా, చెట్టు కింద ఒక కళేబరము కనిపించింది...అది రాజు శక్తివర్మ శరీరం గా గుర్తించిన జయుని ఆత్మ శక్తి వర్మ శరీరం లో ప్రవేశించి కోట వైపు నడవసాగెను....చంద మామ లో చదువుతున్న కథ చాలా ఆసక్తి గా ఉంది...మళ్ళీ మళ్ళీ చదివానేమో, రాత్రంతా అవే కలలు...

ఆ వారం లో మా గోపాల రావు మాస్టారు..చంద్రహాసుడి కథ పాఠం చెబుతూ ఆ రోజుల్లో పరకాయ విద్య ఉండేదని చెప్పారు....నేను పరకాయ ప్రవేశం కథ చందమామలో చదివానని చెప్పాను. మాస్టారు కూడా ఒక కథ చెప్పారు. అల్లరికి మారు పేరని స్కూల్లో ఫేమసు అయిన మా కొండ గాడికో డవుటు. 'మాస్టారండీ, పర కాయ అని ఎందుకంటారండీ,,...పర 'పండూ' అనొచ్చుగా అనడిగాడు..."గుడ్డి పీనుగా (మా మాస్టరికి ఇది ఊతపదం) ఎప్పుడూ తిండి గోల మాని కొంచెం బుధ్ధి ఉపయొగించు...కాయ అంటే మావిడి కాయో , పనస కాయో కాదు...కాయమంటే శరీరం..పర కాయ విద్య అంటే..ఆత్మ ఇతర శరీరాల్లోకి ప్రవేశించే విద్య. చాలా యేళ్ళు అడవిలో ఉండి, గురువులకి సేవ చేసి నేరుచుకునేవారు యీ విద్యని" ..అని చెప్పారు."మాస్టారండీ, మీరు అడవిలో ఉంటారా ? నేనొచ్చి మిమ్మల్ని సేవిస్తాను" అన్నాడు. మాస్టారికి డవుటు వచ్చ్చింది.. ఒరేయ్, సేవించడమంటే  ఏవిట్రా  అని అడిగారు...సేవించడమంటే తినడం లేక టాగటం అని గడ గడా చెప్పాడు మన కొండ గాడు... నిన్నొదిలేస్తే మమ్మల్ని అడవులకేంటీ యేకంగా స్వర్గానికే పంపేస్తావ్.గుడ్డి పీనుగా...ఇక్కడ మమ్మల్ని తింటున్నది చాలు గానీ....ఇంక కూచో...యే టీచరుని కదిపినా నీ లీలలే అన్నారు మాస్టారు...

 

 

మేమందరం ఇంక ఆ పరకాయ విద్య గురించి ఒకటే డిస్కషన్స్. ఆ విద్య ఒస్తే ఎంత బాగుంటుంది కదా..నేనైతే, నాకు చాలా ఇష్టమైన మా బుచ్చిరెడ్డి మామ దగ్గరున్న చిన్ని తెల్ల తువ్వాయి లోకి వెళ్ళిపోతా.అబ్బ ఎంత ముద్దుగా ఉంటుందో ఆ చిట్టి తువ్వాయి.మా విజ్జి కి పాలు పెరుగు అంటే తెగ ఇష్టం...మరి ఇంట్లో నేమో లిమిటెడ్ గా ఉంటాయిగా. అందుకని అది దానికిష్టమైన పిల్లి పిల్లలోకి వెళ్ళిఅందరి ఇంట్లో పాలు, పెరుగు  తాగేస్తుందిట.మా లల్లి కేమో దాని వీపు విమానం మోత మోగించే లెక్కల మాస్టారి పై పగ తీర్చుకోడానికి హెడ్ మాస్టర్ లోకి వెళ్ళడం ఇష్టం...

 

 

ఇంక చంద మామ పుస్తకాలు, చంపక్, అప్పుడప్పుడే పరిచయమవుతున్న కామిక్ పుస్తకాలు ప్రతి నెల తప్పకుండా కొనగల సత్తా ఉన్న రఘు గాడు అందరి కంటే సన్నగా కనబడే ఎవ్వరి శరీరం లోకి జంపమన్నాజంపెయ్యడానికి రెడీ. మా సత్య కి రఘుగాడి రిచ్ నెస్ మీద మోజు.వాడు తొక్కే చిన్ని సైకిల్, వాళ్ళ ఇంట్లో ఉన్న ఉయ్యాల బల్ల అంటే, దానికి పిచ్చి పిచ్చి ఇష్టం..సో, ఆ రిచ్ నెస్ కోసం బాడీ పెద్దదయినా, వాడి శరీరం లోకి ట్రాన్స్ ఫర్ అవడానికి అదీ పరకాయ విద్య ఎక్కడ నేర్చుకోవచ్చూ అని అందరు ట్యూషన్ మాస్టార్ల దగ్గరా కనుక్కుంటోందిట..

 

 

స్కూల్ కి ఎక్కువగా గుంపులు గుంపులుగా నడచి వెళ్ళేవాళ్ళం.. ఒకొక్కసారి సుగుణ కోసం వెయిట్ చేసి చేసీ అది రాదని డిసయిడు అయ్యి కొంచెం లేటు అయితే మంద మిస్స్ అయిన మేక పిల్లలా ఉండేది పరిస్థితి.. ఒక్కదాన్నీ కాళ్ళీడ్చుకుంటూ అంత దూరం నడవడం  పరమ బోర్..కానీ యీ పరకాయ విద్య గురించి తెలుసుకున్నాకా దారిలో కనిపించే ప్రతి జంతువు/మనిషి లోకి వెళ్ళిపోతూ మూడు కిలో మీటర్లు అవలీలగా నడిచేసేదాన్ని..

 

 

ఇంట్లో పెద్దగా యేం చదువుతున్నామా అని పట్టించుకోరు.దీపాలు పెట్టే వేళకి కాళ్ళు కడుక్కుని, పుస్తకాలు ముందు వేసుకుని, దీపాల వెలుతురు లో కూచుంటే చాలు. అమ్మ పిలిచి అన్నం పెట్టగానే నిద్ర లోకి జారుకోవచ్చు.కానీ మూడు నెలల కోసారి యమ గండం,అదే ప్రోగ్రస్ కార్డులు ఇచ్చే రోజు అమ్మైతే సంతకం పెట్టేస్తుంది.యీ సారి నాన్న కి దొరికిపోయింది చెల్లి.. చెల్లికీ సయిన్స్ కీ చుక్కెదురు....

 

 

నాన్నకి కోపం రాలేదు కానీ చెత్త మార్కులకి రీసన్ తెలుసుకున్నారు.దానికి వాళ్ళ సయిన్సు టీచరంటె అస్సలు ఇష్టం లేదుట.ఆవిడ చాలా స్ట్రిక్టు ట. ఒక్క తప్పయినా మొత్తం మళ్ళీ వ్రాయమంటారుట.ఆవిడ మీద కోపం తో అది సయిన్సు చదవడం మానేసానంది.

నాన్న చెప్పారు...ఆవిడ అలా చెయ్యడం మాకే మంచిదట..అలా ఉండటం వల్ల ఆవిడకి యేమీ లాభం లేదుట.. ఆవిడ మనకి బాగా చదువు రావడం కోసమే అలా డ్రామా చేస్తారుట కానీ, ఆవిడకి అస్సలయితే పిల్లలందరూ చాల ఇష్టం ట..ఎవరి మీదయినా కోపం వస్తే, వాళ్ళు అలా ఎందుకు ప్రవర్తిస్తున్నారు...దాని వల్ల వాళ్ళకి లాభం ఏంటీ అని ఆలోచిస్తే చాలా సార్లు మనకి వాళ్ళ మీద కోపం రాదుట. నాన్న చిన్నప్పటి నుండీ చెపుతూనే ఉండేవారు  కోపం వద్దు, తన కోపమె తన శత్రువు అని..కానీ యీ సారి చెప్పినప్పుడు నాకు ప్రత్యేకంగా అనిపించింది..ఈ సారి వివరణ నాకు తెలిసిన పరకాయ విద్యకి అర్థం మార్చింది. అంటే కోపం వచ్చినప్పుడల్లా మనం పరకాయ ప్రవేశం చెయ్యాలన్నమాట.  అదిగో  అప్పటి నుంచి ప్రతి రోజు ఎవరో ఒకరి బుర్ర కాయలోకి పరకాయ ప్రవేశం చెయ్యడం తప్పలేదు.(మరి మనకి చీటికి మాటికి ఎవరో ఒకరి మీద కోపమొస్తుందిగా)..ఇలా క్రమంగా కోపమొచ్చినప్పుడు అనే కాకుండా సరదాగా ఎడ పెడా పర బుర్ర ప్రవేశం అలవాటయ్యిపోయింది..

 

 

వివాహం విద్యా నాశనం కదా? వచ్చిన అన్ని విద్యలతో పాటు.. పరకాయ విద్యా పత్తా లేకుండా పోయింది..పెళ్ళయిన కొత్తల్లో నాన్న దగ్గర ఒక  విషయాన్ని భూతద్దం లో చూపించి మరీ  చెప్పా..నాన్న చాల నిదానంగా పర కాయ విద్యని  క్రాష్ కోర్స్ బేసిస్ మీద రిఫ్రెష్ చేసి పంపారు. ఆ తర్వాత ఎప్పుడూ ఏ విషయం నాన్నతో చర్చించే అవకాశం రాలేదు. అందుకే నాన్నంటే నాన్నే మరి!

చిన్నప్పుడు చాలా యేళ్ళ వరకూ చెప్పులూ బూట్లూ లాంటి ఎగస్ట్రాఫిట్టింగ్స్ లేకుండా నా స్వంత పాదాలతో నడవడం నాకు అలవాటు.. దీనికి కారణాలున్నయి...

1.చెప్పులు కొనిచ్చిన రోజే సాయంత్రం సత్యా టాకీస్ వెనకున్న ఇసక మేటల్లో ఆడుకుంటూ పక్కన వదలడం/మర్చిపోవడం..అవి రెండో నిముషం మాయమవడం.

2.మా పాఠశాలలో యూనిఫారం అని పిలవబడే ఆకుపచ్చ తెలుపు కాంబినేషన్ లో బట్టలు యేదో ఒక రూపం లో కట్టుకురమ్మనడం తప్ప ఇంక ఒక్క ఇంచీ ఎక్కువ రూల్స్ పెట్టినా...స్కూల్నే అమ్యూస్మెంట్ పార్కూ, ఎంటర్ టైన్మెంటూ ప్లేసు అనుకుని స్కూల్కి రావడమంటే ప్రాణం పెట్టే కొండ గాడితో సహా ఎవ్వరూ స్కూల్కి రారు. అందుకని చెప్పులున్నాయా బూట్లున్నాయా లాంటి యక్ష ప్రశ్నలు మా పీటీ మాస్టరు అస్సలు వేసేవోరు కాదు.

ఇత్యాది కారణముల వల్ల నేను 'చెప్పులు జాగర్త' అనబడే అతి పెద్ద బాధ్యత నుంచి విముక్తి పొందడానికి బేర్ఫుట్ తొ తిరిగేదాన్ని...కొంచెం పెద్దయ్యాక కాలేజీ కి అలా వెళితే బాగుండదు కదా..అదిగో అప్పుడు చెప్పుల్లోకి ప్రమొషన్ తీసుకున్నా. విషయమేంటంటే..షూలూ గట్రా అలవాటు అసలు లేదు...అలా అలవాటు లేదూ అని వదిలేస్తే ఇక్కడ ఇంకేమైనా ఉందా..మంచుకి కాళ్ళు గడ్డ కట్టేసి కాళ్ళు తొలగించాల్సి వస్తుంది..యేదో అలవాటు చేసుకున్నా, మా ఫ్రెండ్

తో ప్రతి రోజు...'యీ బూట్లేంతో , యీ ప్యాంట్లేంటో,యీ పాట్లేంటో అని వాపోయేదాన్ని.

రామాయణం లో పిడకల వేటలా యీ చెప్పుల రామాయణమేంటీ అంటారా!అదిగో అక్కడికే వస్తున్నా..

ఇక్కడికొచ్చాకా ప్రతి ఒక్కరూ ‘be in his shoes'..అని అనడం విన్నాను...నా బూట్లతో నడవడమే నాకు చాతవట్లే ఇంక వేరే వాళ్ళ బూట్ల గొడవ నాకెందుకులే అనుకున్నా...కొంచమయ్యాక అలోచిస్తే.. కొత్త సీసాలో పాత సారాయి.సరేలే పరకాయ ప్రవేశం అని పబ్లిక్ లో పాత చింత కాయ మాటలెందుకూ స్టయిల్ గా ఉంటుందిలే అని నేను అందరి బూట్లల్లో కాళ్ళు పెట్టేప్రయత్నం చేసా...ఉహూ ..ఎవ్వరివీ పట్టాలా ! కొందరివి మరీ పెద్దవి, కొందరివి మరీ చిన్నవీ...మనకి పట్టవులే అని వదిలేదాన్ని వదిలేసి ఊరుకోకుండా మరి కొందరి బూట్లల్లో కాళ్ళు పెట్టి అనవసరంగా వాళ్ళ కాళ్ళకున్న అదేదో వ్యాధి కూడ అంటించేసుకున్నా..ఇంక ఇదంతా మనకెందుకులే అని అన్నీ వదిలేసి అన్నీ మరచి నా వ్యాపకాలతో నేను జీవించెయ్యడం మొదలు పెట్టా.

 

 

క్రమంగా కొంచెం విసుగు మొదలయ్యింది,అలసట వల్ల అనుకున్నా. చిరాకు నేనున్నానంది....కష్ట పడిపోతున్నా పాపం అని సరిపెట్టుకున్నా.కస్సుబుస్సు లాడ్డం జత కలిసింది..సహాయం చెయ్యడానికెవరూ లేరు అని నా మీద నేను జాలి పడ్డా... నిర్లిప్తత ఆవహించింది.ప్రపంచం లో నేను ఒంటరి దాన్ని అని గట్టి ఫీలింగ్. ‘నీకూ  నీ వారు లేరు నాకూ నా వారు లేరు ,మంచు లోనా ఇల్లు కడదామా చల్ మోహన రంగా’ అంటూ ఇక్కడికొచ్చినప్పుడు ఉన్న  ఉత్సాహం అంతా పోయి.”ఇల్లు ఇల్లనియేవు ఇల్లు నాదనియేవు..ఇల్లు నీకెక్కడిదె చిలుకా”...అనీ, “వస్తా వట్టిదె పోతా వట్టిదే ఆశ ఎందుకంటా” అనీ “నానాటి బ్రతుకు నాటకమూ” అనీ “స్థిరతా నహి నహి రే మానస, స్థిరతా నహి నహి రే” దగ్గర ఆగిపోయింది. అందరి మీదా విసుగు, కోపం, చిరాకు మనసుని మంచుతో కప్పేసింది..

 

దాన్లోభాగంగా ప్రతి వారం ఇంటికి ఫోన్ చెయ్యడం లో నిరాసక్తత..ఎప్పుడూ నేనేనా అని పంతం . జవాబు ఆశించకుండా ప్రతి చిన్న విషయానికీ మెయిల్స్ వ్రాసే నేను జవాబు రాదే అని ఎదురు చూడ్డం నిరాశ చెందడం.. చివరికి మొన్న పెద్ద పండక్కి ఇంట్లొ అందరి మీదా అలిగి “ఇంక యెవరికీ మెయిల్స్ రాయట్లేదు..ఇదే ఆఖరు” అని మెయిల్స్ కూడా పడేసా... నాలుగు రోజులు కస్సు బుస్సు ఇంట్లో బయటా అందరి మీదా....ఇంక మెయిల్స్ చూడ్డం కూడా మానేసా. ఐదో రోజున ఒక ఇంపార్టెంట్ మెయిల్ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఇన్ బాక్స్ ఓపెన్ చేసా....ఖుల్ జా సిం సిం ఖజానా...!

  

అబ్బో ఎన్ని మెయిల్స్ అనుకున్నారూ? మెయిళ్ళు నెమళ్ళలా నాట్యం ఆడేసాయి ఇన్ బాక్స్ లో ..అవి చూసి విజయ గర్వం తో వికటాట్టహాసం చేసా....హహా...హ్హహ్హహ్హహ్హ...హహ్హహహ్హహ్హ్హ్హహ్హ్హ్హహ్హ్హ్హ . ఆ అట్టహాసం నాలో శక్తిని పెంచింది.. శక్తి వచ్చింది అన్న మాట అనుకోగానే నాకు అకస్మాత్తుగా శక్తి వర్మ గుర్తొచ్చాడు..దానితో పాటే పరకాయ విద్య., వెంటనే ఇతరుల బుర్రలోకి ప్రవేశించడం .., దాని వెనుక కొత్త సీసాలో పాత సారాయి..,, వెనువెంట be in others shoes...,,, చివరగా నాన్న.నాన్న, నాన్న.మత్తు వదిలి పోయింది. అందరి మీద కోపం హాంఫట్..

చాల కాలం తర్వాత పెదవుల మీద చిరు నవ్వు, మనసు లో ఉత్సాహం. సంతోషం గా వెంటనే ఫోన్ అందుకున్నాఇంటికి ఫోన్ చెయ్యడానికి.....

నాన్నా నీకు జోహార్లు..నువ్వు నేర్పిన పరకాయ విద్యకి జేజేలు...