పిచ్చమ్మ , పిచ్చితల్లి

ఇదేం టాపిక్ అని ఆశ్చర్యంగా ఉందా! అవును మరి టాపిక్ పెడుతుంటే నాకు అదే అనిపించింది....కానీ వీళ్ళిద్దరి గురించి చెప్పాలని చాలా రోజుల నుంచి అనుకుంటున్నా కానీ ఎలా చెప్పాలో సరిగ్గా తెలియట్లేదు...ఏదో పిచ్చికి సంభందించిన పేర్లు కదా అని నేను పిచ్చి పిచ్చిగా చెపితే చదివే మీరు నన్ను పిచ్చిదాన్నను కోరు? అందుకే పోస్టాలా వద్దా అని తెగ చించాను చివరికి ఏమయితే అది అయిందని 'ధైర్యే సాహసే ఎన్నెలా' అనుకుని చెప్పేస్తున్నా. వీరు కవలలు కారు, జంట కవులు కారు, ఆ మాట కొస్తే అసలు ఒకళ్ళతో ఒకళ్ళకి సంబంధం లేదు... మరి విషయం లోకి వచ్చేద్దాం.

మా జనరల్ మానేజర్ షోడశ కళలతో కళకళ  లాడుతుంటుంది..ఒక నిముషము గట్టిగా బ్రాండ్ డయిరెక్టర్స్ మీద అరుస్తూనే, నేను కనబడగానే నవ్వుతూ యోగ ధ్యానం గురించి కూల్ గా మాట్లాడుతుంది. నేను చాల సార్లు కంఫ్యూస్  అవుతాను. అసలేంటి అని -రెండు ఫోన్ కాల్స్ ఒకే సారి వస్తే, ఒక లయిన్లో తిట్టేస్తున్న ఆవిడ కాస్తా వాళ్ళని హోల్డ్ లొ పెట్టి ఇంకొకళ్ళతో హ్యాప్పీ గా నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంది...ఇంక యీ లయిన్లో అవగానే మళ్ళీ తిట్ల దండకం కంటిన్యూ...యీ విద్య ఎలా వస్తుందీ..మన వల్లయితే కాదండొయ్. ఒక రోజు నేను ఇంటికి వచ్చే టైం లో...సేల్స్ టార్గెట్ పూర్తీ అవ్వలేదని ఎవరినో చచ్చేట్లా తిడుతోంది...అప్పుడే అక్కడకొచ్చిన ప్రమోషన్స్  మ్యానేజర్ తో  ఒకటే జోకులు..ఇంత కళాకళల మనిషేఏంటిరా  బాబూ అని ఆలోచిస్తూ బయటికి వస్తున్నా....మెట్లు   దిగగానే  ఒకాయన 'ఈస్ మ్యాడీ  స్టిల్ ఇన్ హెర్  ఆఫీస్' అని అడిగాడు....'ఎస్ ,షీ ఈస్'  అని బయటి కోస్తూ అనుకున్నా ఈవిడ పేరు విచిత్రంగా ఉంది  కదూ! అని.. ఆవిడ పేరు మ్యాడలిన్ . కొందరు  మ్యాడీ అని పిలుస్తారు...ఆవిడ సంతకం మ్యాడ్ అని పెడుతుంది..ఇలా పేరెందుకు పెడతారు ..పెట్టారనుకోండీ ఎవరైనా మ్యాడ్ అని వాళ్ళని వాళ్ళు పిలుచుకుంటారా...ఎంత ముద్దయితే మాత్రం వేరే వాళ్ళు మ్యాడ్ అని పిలిస్తే చూస్తూ ఊరుకుంటారా అని ఆలోచిస్తూ నడుస్తున్నా. సడెన్ గా  చిన్న నవ్వు నా మోమున చిగురించింది...మన దగ్గర పిచ్చమ్మ అని పెట్టుకుంటారు కదా అలా ఇక్కడ మ్యాడలీన్  అని పెట్టుకున్నారు.ఒక వేళ ఎవరి పేరన్న పిచ్చమ్మ అని ఉంటే మనం ముద్దుగా పిచ్చీ అని పిలుచుకోమూ ఇదీ అంతే  అని జీవిత సత్యం కనుక్కున్నాను..అప్పటి నుంచీ ఆవిడ మా పిచ్చమ్మ. మరి ఆవిడ గురించి మాట్లాడు కుంటున్నప్పుడు మా పిచ్చమ్మ గారు ఇవాళ ఇలా అన్నారు..మా బెట్టీ గురించి ఇలా చెప్పారు అని చెప్పుకుంటామన్న మాట..

పిచ్చితల్లి నాకు చదువుల్లో పరిచయమయ్యింది. చిన్కీ (చైనీ) పిల్ల . మొదటి సారి లయిబ్రరీ లో కలిసింది. ఒక శనివారం  రోజు మా గ్రూప్  మొదటి సారి కలుసుకున్నాం. ముందుగా అనుకున్న ప్రకారం ఆ రోజు ప్రెసెంటేషన్  నాది. నా డిస్కశన్సు బోల్డు నచ్చేసాయిట. మనిద్దరం కలిసి చదువుకున్దామా అంది...నాకు రోజు ఇక్కడికి రావడం కుదరదండీ అన్నాను..మీరు ఏమి అనుకోకపోతే నేను మీ ఇంటికి రావచ్చా అంది...దానికేమి భాగ్యం...రండి తప్పకుండా అన్నాను..తను చాలా పంక్చువల్ గా సోమ వారం సాయంత్రం సరిగ్గా నేను ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి వచ్చే టయిముకి మా ఇంటి ముందు వెయిట్ చేస్తూ ఉంది. నా కంటే ముందుగా వచ్చేసినందుకు నేను కొంచెం ఖంగారు పడ్డాను..ఇల్లు నరకంలా ఉంటుంది.. మొహమాటం గా చెప్పాను..ఇల్లు చూసి భయపడకండీ అని...డోంట్ వర్రీ అంది.  నేను లోపలికి వెళుతూనే కాలికి అడ్డం తగిలిన వస్తువులన్నీ గబా గబా తీసేసాను. తనని కూర్చోమని చెప్పి ఐదు  నిముషాల్లో సాధ్యమైనంత సర్దాను.. కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని పిల్లలకి తినడానికి పొద్దున్న చేసిన రొట్టెలు కూర వేడి చేసి ఇస్తూ తనకి కూడా ఇచ్చా.ఇంక మిగిలిన పనులు వదిలి రాత్రి పదిన్నర వరకు చదువుకున్నాము.మా వారు వచ్చే టయిముకి తను వెళ్ళిపోయింది పార్కింగ్ ప్రాబ్లెం అవుతుందని... . ఇంటికి వచ్చాక రెండో రోజు తను కూడా కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని వచ్చింది. మీ పిల్లలకి చెప్తుంటే విన్నాను...కాళ్ళు చేతులు కడుక్కోకపోతే నాకు తిండి పెట్టవేమో అని కడుక్కుని వచ్చేసాను అంది.  అబ్బో తెలుగులో చెప్పినా భలే అర్థం అయ్యిందే అని నేను బోల్డు సంబరపడి పోయాను. మూడో రోజు నేను కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని వచ్చే టయిముకి తను సింకు దగ్గర ఉండి అంట్లు కడగడానికి ట్రయి చేస్తోంది.. అరెరే అని నేను ఖంగారు పడ్డా . నిన్ను చూస్తె జాలేస్తోంది పాపం, ఇంటి పనంతా చేసుకుని, వర్కు నుంచి వచ్చీ మళ్ళీ చదువుకోవాలిగా. నేను ఇల్లు సర్ది ౩ ఏళ్ళు అయింది తెలుసా. సిబ్లింగ్స్ తో సహా ఎవ్వరినీ ఇంటికి పిలవను, నేనే వెళతాను అవసరమయితే. మా ఆయన చయినీస్ రెస్టారెంట్ లో షెఫ్..మా ఇద్దరి కోసం వంట తనే చేసేస్తాడు ..నేనే వంకలు పెట్టి తిడుతూ ఉంటాను ..శని వారాలు నేను లేచి మొహం కడుక్కుని లైబ్రరీ కి వచ్చేస్తానంతే ...తను లేచి నా కోసం వండి అక్కడికి పట్టుకొస్తాడు, అయినా  నేను అలిసిపోతాను. నువ్వు ఇవన్నీ ఎలా చేస్తావు, నేను రోజూ  నీకు అంట్లు కడిగి పెడతాలే అంది....నాకు మా ఫ్లోరా ఫీలింగ్స్ కి కళ్ళ నీళ్ళొచ్చాయి నాకు అలవాటేలే నువ్వు వర్రీ అవకు..అని చెప్పాను...తను నన్ను సూపర్ వొమన్ అంటుంది.. మా వారు ఇంటికొచ్చాక  ఫ్లోరా అంట్లు కడిగే ప్రయత్నం చెప్పాను, తన కామెంట్లు జత  చేసి...మీకు అర్థం అయ్యే ఉంటుంది...అయన కూడా ఫ్లోర లాగ ఆలోచించడం మొదలు పెడతారేమో అని  కొంచెం దురాశ. అన్నీ పక్కన పెట్టి ఆయన నోటి నుంచి వచ్చిన మొదటి పదం 'అయ్యో పిచ్చి తల్లీ' అని. అది నన్ను గురించీ అనుకుంటే ప్రస్తుతం కంది పప్పు ధర ఎక్కువ కాబట్టీ వేస్టు  చెయ్యలేము కాబట్టీ మీరు చారులో కాలేసినట్టే ఆ పిచ్చితల్లి  బిరుదాన్కితురాలు మా ఫ్లోరా. తనకి చెప్పాను ఆ బిరుదు గురించి..దాని అసలు అర్థం..సందర్భానుసారం తనకి ఆ బిరుదు ఇయ్యడానికి మీనింగు తో సహా చెప్పాను లెండి...కొంచెం బై హార్ట్ చెయ్యడానికి ప్రయత్నిచింది.నిన్ను మేము ఏమని పిలుస్తామూ అంటే...పిచిటాలీ అంటుంది.ఇలా రోజూ నేను ఆఫీసు నుంచి వచ్చే లోపు బయట వెయిట్ చేస్తూ ఉండేది ప్రతి రోజూ..ఒకొక్కసారి బస్ స్టాప్ కి వచ్చేది పిక్ చేసుకోడానికి..ఇంకా ఆఫీసుకి వచ్చి పిక్ చేసుకుంటాను అనేది కూడా..అంత వద్దులే అని చెప్పేదాన్ని.

మా మూర్తి గారు వచ్చారు ఒక రోజు...తనని పరిచయం చేసాను...మీ ఇంటికి పిలవరా అని అడిగారు తనని ....ప్లీస్ మా ఇంటికి రావద్దు..కావాలంటే రెస్టారెంటుకి తీసుకెళతా అంటుంది...మా స్నేహితులెవరైనా తనని ఇన్వయిట్ చేస్తే బోల్డు సంబర పడి పోతుంది..వాళ్ళు నిజ్జంగా రమ్మన్నారా అని అడుగుతుంది..మా వాళ్ళు అలా ఊరికే రా అనరు..ఎప్పుడయినా తీసుకెళతాలే అని చెప్పేదాన్ని...ఒక్కోసారి రాగానే రొట్టెలు వద్దు అన్నం పెట్టు అంటుంది...తన కోసం కారం తగ్గించి చెయ్యటం తప్పలేదు కనీసం ఒక కూరలో..లేక పోతే కళ్ళు ముక్కూ వర్షిస్తాయి మరి..అన్నం చేత్తో కలుపుకుని తినడం..రొట్టెల్లో కూర పెట్టుకుని తినడం బాగా వచ్చేసాయి..చూడు చూడు నీ లాగే తింటున్నా అని కళ్ళు మెరిపిస్తుంది... అలా అలా పది రోజులకే ఇండియన్ తిండి అలవాటయ్యి ఇంక వేరే వంటలు నచ్చటం మానేసాయిట. కనిపించిన వాళ్లకల్లా 'ఆహా ఏమి రుచి..అనరా మయిమరచి' అని చెప్పేస్తోంది కూడా..అంతే కాకుండా మా కోర్సు పూర్తీ అయ్యాక పరీక్ష కి ముందు రోజు పెద్ద పెద్ద సంచీలతో వచ్చింది..ఏంటీ ఇవన్నీ అని అడిగితె...ప్రతి రోజు మీ ఇంట్లో అన్నము రొట్టెలు తింటున్నాగా వాటి రా మెటీరియల్స్ కొనుక్కొచ్చా అంది.నీకు ఎలా తెలుసు అని అడిగితే ఏదో ఇండియన్ షాప్ కి వెళ్ళి వాళ్ళకి నేను రోజూ ఏమేమి పెడతానో ఎక్స్ప్లెయిన్ చేసి కనుక్కుందిట..నాకు పిచ్చెక్కింది...ఒక బస్తా బాస్మతీ బియ్యం, ఒక  బస్తా పిండి , వివిధ రకములైన  రెడీ మేడ్ రొట్టెలు, కొన్ని ఫ్రోజెన్ కూరలు..బోల్డు  తెచ్చింది...తను మరీ హార్ట్ కాకుండా  ఫ్రోజెన్ కూరలు మాత్రం ఉంచుకుని మిగిలినవి ఇంటికి తీసుకెళ్ళు అని చెప్పాను సున్నితంగా. పనిలో పని అన్నం వండడం నేర్పించి బియ్యంతో అన్నం వండుకో , ఇంకా రొట్టెలు వేడి చేసుకుని తిను.. కూర కావాలంటే మాత్రం మా ఇంటికి రావాల్సిందే అని చెప్పాను. పరీక్షకి వెళ్ళే రోజు మా ఇంటికి త్వరగా వచ్చేసింది. తీరా బయల్దేరే సమయంలో ఒకటే చలి. ఇంటికి వెళ్లి వచ్చే టయిము లేదు కదా అని మా పిల్లలది ఒక హుడీ ఇచ్చాను. పరీక్ష అయిన మర్నాడు ఫోన్ చేసింది.. ఆ హుడీ వెనక్కి ఇవ్వాలా అని. ఆ అడగటం లో ఇవ్వద్దు అని చెప్టే బాగుణ్ణు అని ఫీలింగ్ కనిపించింది.. వద్దులే ఉంచుకో అన్నాను.నువ్వు ఇమ్మన్నా  నేను ఇచ్చేదాన్ని కాదు..ఊరికే నామకహా అడిగాను అంతే అంది.. .ఆ హుడీ వల్లే తను పరీక్ష పాస్ అయ్యానని , ఇప్పటికీ ఏ పరీక్షకయినా అదే హూడీ వేసుకోవడం సెంటిమెంట్ అయిపోయిందనీ మొన్న  చెప్పింది. ఇంక కెనడా లో బూగీ వూగీ ప్రోగ్రాం అవుతుందని తెలుసుకుని నా కంటే ముందే టికెట్టు కొనేసుకుంది..చీర కట్టుకోవాలని తెగ ఎక్సయిటు అయ్యింది..నగలు, గోరింటాకు, బొట్టు, కాటుక పువ్వులు గాజులు..నా దగ్గర ఉన్న ఎక్స్ట్రా మెట్టెల తో సహా  ..ఏవీ మిస్ అవ్వకుండా అడిగి అడిగి పెట్టించుకుంది..ఇంకా ఏమైనా మిస్ అయ్యానా అని ఆడుగుతూనే ఉంది వెళ్ళేదాకా. చూడండి మరి లచ్చిందేవి లా ఎంత అందంగా రెడీ అయ్యిందో..'ఎలా ఉన్నాను' అని అడిగింది బయలదేరుతున్నప్పుడు కనిపించిన ఒక పంజాబీ ఆవిడని . 'గాడెస్ ఆఫ్ వెల్త్ ' లా ఉన్నావు అని చెప్పారు....ఇంక ప్రోగ్రాం  కి వెళ్ళాక ...'సో క్యూట్' అని చూసిన వాళ్ళందరూ కాంప్లిమెంట్స్ ఇచ్చారు..ఈ యని వాళ్ళని మేడం గారు వదులుతారా ఏంటీ...హెలో అని పలకరించడం...నేను ఇండియన్ లేడీ లా ఉన్నానా అని అడగడం. స్టేజి ఎక్కిన ప్రతి వాళ్ళతో ఫోటోలు ..భలే సరదాగ గడిచింది ఆ సాయంత్రం.  ఇంటికి తీసుకొచ్చి దిష్టి తీసి మరీ పంపించాము అమ్మగారిని. నగలు, వస్త్రములు జాతీయం చేసిందని వేరే చెప్పక్కరలేదనుకుంటా...లకీ మీ...అన్ని గిల్టువే...
మరి తను మా వారిని ఏమని పిలుస్తుందో తెలుసా? అచ్చ తెలుగులో "నాన్న"
మొన్న ఫోన్ చేసి చెప్పా తన గురించి నా బ్లాగ్ లో వ్రాస్తున్నా అని...మొదటి ఫొటో పంపింది..కాస్సేపాగి...ఉండు ఉండు పువ్వులు కనిపించట్లేదు..ఇది కూడా పెట్టు అనిరెండవ ఫోటో పంపింది.....మీకు పూలు కనబడ్డాయా? హమ్మయ్యా... ఇంక మా 'పిచి టాలీ' మస్త్ ఖుష్....

.