వింత నాటకం

Wednesday, November 23, 2022

ఆ సంవత్సరం ఆ టైమ్ లో పిల్లలు యూనివర్సిటీ లో మిడ్టర్మ్ పరీక్షలతో బిజీ, సీతయ్య పనిమీద భారతయాత్ర. నాకు అకాణంగా అరికాళ్ళకి ఏదో ఇన్ఫెక్షన్/మెడికల్ రియాక్షన్. అడుగుతీసి అడుగెయ్యలేని పరిస్థితి. ఇంకోవైపు ఆఫీసు లో యూనియన్ ఎంప్లాయీస్ స్టైక్ కాబట్టి నాన్-యూనియన్ ఎంప్లాయీస్ ఏ వంకలు పెట్టకుండా ఆఫీసుకెళ్ళి పని ఆగకుండా చూడాలని మేనేజ్మెంట్ నుండి బేషరతు వార్నింగ్. ఎముకలు కొరికే చలి. డ్రైవ్ వే గంటలతరబడి క్లీన్ చేస్తే కానీ కారు కదలనంత మంచు. కాసేపు సీతలా కాసేపు పీతలా ఎలాగోలా అన్నీ చేసుకుంటూ పోతుంటే పురుగు మీద పుట్రలా నిమోనియా. డాక్టర్ ఇచ్చిన మందులేవో వేసేసుకుంటే అర్థరాత్రి ఏదో అయిపోయి అరదూరం ఆకాశం వైపు ప్రయాణించి దాదాపు 16 గంటల తరువాత నేనెక్కడున్నా అని చూడడానికి ఓపికలేక ఎవరైనా ఒకచుక్క నీళ్ళో పాలో పోస్తే బాగుండుననే తీరని ఆశ. పాక్కుంటూ మెట్లు దిగి దొరికిన పండు తినేసి స్పృహలో ఉండడానికి ప్రయత్నం. అంటువ్యాధని అనుమానంతో అవునూ కాదూ అంటూ అయిదు రోజుల సెలవు. అందులో రెండు వీకెండు రోజులు. అనగా మూడు రోజుల సెలవిచ్చారు అన్నమాట. పిల్లలకిి పరీక్షలు తెలిస్తే పరీక్షలు మానేసి వచ్చేస్తారని భయం , ఇండియాలో తెలిస్తే పనులు మానుకొని సీతయ్య వచ్చేస్తారని టెన్షన్...మంచుకురిసే వేళల్లో ఎవరిపనులు వారికే తీరవు కాబట్టి ఎవరికీ అనారోగ్యం గురించి చెప్పలేని మొహమాటం....అప్పుడొచ్చింది పుట్టినరోజు. ప్రతి సంవత్సరం కొత్త చీర కట్టుకున్నావా అని అత్తయ్య అడిగినప్పుడు గుడికెళ్ళావా అని నాన్న అడిగినప్పుడు అవునని చెప్పి నవ్వుకునేదాన్ని ఎలా కుదురుతుంది అని.. ఆ సంవత్సరం ఆదివారం పుట్టిన రోజు వచ్చింది కాబట్టి ఆ రెండూ చెయ్యాలని పట్టుదల. అంటే చెప్పా కదా ఆకాశం వైపు ప్రయాణం. మళ్ళీ ఇంకో పుట్టిన రోజు వచ్చేనో రానో ఆ పెద్దోళ్ళిద్దరికీ ఒక్క సారన్నా నిజం చెప్పాలని తపన కావచ్చు . ఈలోపు మా శక్కు Shakuntala ఫోన్ చేసింది. రేపు గుడికెళదామా అన్నా. రేపు కాదులే నాకు పనుంది ఎల్లుండి వెళదామా అంది. నా పుట్టినరోజు అసలు ఎల్లుండే. హమ్మయ్య అనుకోకుండా భలే కుదిరింది అనుకున్నా. నాకు బాగోలేదని తెలియదు కాబట్టి వాళ్ళింటి కొచ్చి పిక్ చేసుకోమంది. మొత్తం ఆస్ట్రోనాట్ లా తలనించి పాదాల వరకూ కప్పుకుని వాక్ వే మాత్రం ఎలాగోలా క్లీన్ చేసొచ్చి పడుకుంటున్నా కానీ కార్ తీయాలంటే మంచుపర్వతాన్ని కదిలించాలెలాగో అనుకుంటూ బీరువా వెతికా. ఒక్కటంటే ఒక్కటి కూడా కొత్త బట్టల్లేవు. ఎలగెలగా అని ఆలోచిస్తూ..ఎప్పుడూ లేంది ఈ కోరికేంటి అని విసుక్కుంటూ తెల్లవారుజామున నిద్రలోకి జారుకున్నా. మీరు నమ్ముతారో లేదో కానీ శనివారం రాత్రి 12 గంటలప్పుడు హాప్పీ బర్త్ డే టు యు అంటూ పిల్లలు సీతయ్య..కుటుంబం అంతా ఫోన్ చేసే దాకా పెయ్యిమీద సోయిలేదు. జవాబు చెప్పే ఓపికగా లేదు. పొద్దున నెమ్మదిగా లేచి మంచుపర్వతాన్ని కదిలించే ఓపిక ఎలా వచ్చిందో మరి ..సాధన చేయుమురా నరుడా సాధ్యము కానిది లేదురా అని గుర్తుచేసుకుంటూ పద్మవ్యూహం ఛేదించి బయటపడ్డా. శక్కు పది గంటలకి రమ్మంది. గుడినించొచ్చాకా అపాయింట్ మెంట్ ఉందిట తనకి. తను చాలా ఠంచను. తనెప్పుడూ ఎక్కడికీ లేట్ రాదు. లేట్ చేసేవాళ్ళని విసుక్కుంటుంది. ముందే చెప్తే ఇంకో పని చేసుకునే దాన్ని కదా సరిగ్గా టైమ్ చెప్పమంటుంది కానీ దుకాణాలు పదికి కానీ తెరవరు. ఎలా ఎలా అనుకుంటూ శక్కు వాళ్ళ ఇంటి దగ్గర ఉన్న షాపింగ్ కాంప్లెక్స్ దగ్గర ఆగా అటూ ఇటూ చూస్తూ .కొట్టు తెరవగానే ఏదోటి కొనేసి రయ్యిమని 5 నిమిషాలలో వెళ్ళిపోవచ్చని మాస్టర్ ప్లాన్. అబ్బ భలే ..ఈ కొట్టు వారెవరో 9.40 కే షాపు తెరిచారు. లోపలికెళ్ళి చూస్తే హెవీ వర్కున్న చీరలు సూట్లు.. చీరలు కట్టే వెదరు కాదు కాబట్టి అలవాటు లేని పంజాబీ సూట్లు చూద్దామని ముందే అనుకున్నదే కాబట్టి చూస్తుంటే ఎంతవెతికినా ఒక్కటంటే ఒక్క జత కూడా నా సైజుకానీ నేను వేసుకునే సింపుల్ వి కానీ లేవు. పెద్ద ఫంకషన్లకి పంజాబీ లు వాడే చమక్ ధమక్కులు. అయ్యో తెలియకుండా ఇరవై నిమిషాలు అయింది. శక్కు కి పావుగంట లేటు అని చెపుదామని ప్రయత్నిస్తే ఫోన్ ఎత్తలేదు. దగ్గరలో ఉన్న నిమ్మికి చెప్తే ఇన్ఫార్మ్ చేస్తుందని నిమ్మికి, సోదరులు కిరణ్ గారికి ఎన్నిసార్లు చేసినా ఎవరూ ఫోన్ తీయలేదు. సరేలే గబగబా వెళ్ళి పోదాం ..జిగేల్మనేవైనా సరే కొత్త బట్టలు కావాలంతే అని డిసైడ్ అయినా ఒక్కొక్క జతలో నాలాంటి వారిద్దరు పట్టేట్టున్నాయి. ఈరోజు కొనుక్కుంటే రెండు రోజుల్లో సైజు చేయించి ఇస్తామన్నారు దుకాణదారులు. వద్దులెమ్మని నిరాశగా వెళ్ళి పోతుంటే ఫైనల్ సేల్ అని వ్రాసున్న వాటిలో ఒక్కటంటే ఒకటి నా సైజుది కనబడింది. మన స్టయిలు కాదు బట్ ఇట్సోకే...చాలా ఖరీదైనా 80%డిస్కవుంటుట..భలేమంచి చవక బేరమూ. ఒకసారి వేసుకుని గుడ్విల్ లో పడెయ్యచ్చు అనుకుంటూ ఛేంజ్ రూంలో చకచకా మార్చుకుని డబ్బులు కట్టేసి వెళ్ళి పోతున్న నన్ను వాళ్ళు కాస్త వింతగా చూసినా నేను పట్టించుకోలేదు. ఈలోపు శక్కు గారమ్మాయి Anupama నించి ఫోను, ఆంటీ ఎక్కడున్నావని. 'పది నిమిషాలలో మీ అపార్టుమెంటు దగ్గరుంటా. అరికాళ్ళు బాగా ఇబ్బంది పెడుతున్నాయి కిందకొచ్చెయ్యండి వెళ్ళిపోదాం' అన్నా. కానీ 'ఆంటీ అమ్మ ఇంట్లో లేదు. ఎక్కడికో వెళ్ళింది మీకేమైనా చెప్పిందా' అనడిగింది. 'లేదు రా ఏమైనా గొడవైందా' అన్నా అమ్మాయి గొంతులో పలికిన విషాదాన్ని గుర్తించి. 'అవును ఆంటీ పైకి వస్తారా మరి. అమ్మకి మీరు ఫోన్ చేద్దురుగాని నాకు భయంగా ఉంది' అంది. వాళ్ళు ఇద్దరూ ప్రేమ మీరినప్పుడు డిష్యుండిష్యుం అయితే నేనే జడ్జీని. అబ్బా ఇవాళ గుడి కాన్సిల్ అనుకుంటూ, అడుగుతీసి అడుగేస్తూ అపార్టుమెంటులోపలికి నడిచా. ఇంకోవైపు నించి శక్కు నాకెదురొచ్చింది. 'అదేంటి రెడీ కాలేదు. ఇక్కడ ఉన్నావేంటీ గుడికెళ్ళట్లేదా మనం' అన్నా ఏమీ తెలియనట్లు . 'మెయిల్ తీసుకుందామని మెయిల్ రూం కి వెళ్ళా' అంది నిర్లిప్తంగా. పెద్దగా మాట పలుకు లేదు..'రా' అంటూ లిఫ్టు వైపు దారి తీసింది. అయ్యో అమ్మో అని మనసులో అనుకుంటూ కాస్త తేలికపరుద్దామని 'శక్కూ ఈరోజు నా పుట్టినరోజు తెలుసా' అన్నా. నా పుట్టినరోజు కాబట్టి ఇద్దరూ సద్దుకు పోతారని ఆశ. 'ఓ అవునా' అంది నిరాసక్తంగా. 'హాప్పీ బర్త్ డే చెప్పవా మరి' అన్నా..'చెప్తాలే రా' అంది ఇంట్లో కి దారి తీస్తూ. ఓర్నాయనో పుట్టిన రోజు అని చెప్పినా కదలికలేదంటే ఈ డిష్యుండిష్యుం ఎప్పటిలా తాటాకుమంట కాదన్నమాట. ఇప్పుడు చిన్నది ఏడుస్తుందా. దాని కంట్లో నీరు చూస్తే నాకు మనసు అల్లకల్లోలం అయిపోతుంది..దేవుడా దేవుడా..అసలు భక్తీ గిక్తీ లేని నాకు గుడికెళ్ళాలని పట్టుదల ఏంటో...ఈ సారి తప్పకుండా వెళ్తా అని నాన్నకి చెప్పినందుకే కదా పోనీలే ఇప్పడేం కొంపలంటుకోవు వెళ్ళకపోతే టేకిటీజీ అని ఆలోచిస్తూ శక్కు ని ఫాలో అయిపోయా కామ్ గా. తలుపు దగ్గర ఆగి 'నుప్వేపో లోపలికి' అంది. నీ అలకలు చిలకలెత్తుకెళ్ళా అనుకుంటూ తలుపుతోసా. ' హాప్పీ బర్త్ డే టు యు ' అనుకుంటూ అను, నిమ్మి, కిరణ్ గారు, వాళ్ళ మేనల్లుడు హేమంత్. నేను ఆశ్చర్యం లోంచి తేరుకుని ' ఈ వింతనాటకాలేంటమ్మా అసలు మీరందరూ ఎప్పుడొచ్చారసలు' అన్నా అయోమయంగా. 'నువ్వు శనివారం గుడికెళదామని అడిగినప్పుడే కావాలని ఆ రోజు కుదలదు ఆదివారం వెళదామన్నా . నిన్ను ఇంట్లోకెలా రప్పించాలో తెలియలేదు అందుకని' అంటూ నవ్వేసింది శక్కు. నిమ్మి కిరణ్ గారు కావాలని ఫోన్ తీయలేదని ఇష్టం గా ఒప్పుకున్నారు నవ్వేస్తూ. జీవితంలో మొదటిసారి పుట్టినరోజు కి కేక్ కటింగ్ క్రెడిట్ అను అకౌంట్ లో పడింది. ఆ తర్వాత గుడి, భోజనం. అంత అలసటలోను బోలెడు ఆనందంతో ఇల్లు చేరా. మా సీతయ్య పిల్లలు సూపర్ థ్రిల్లింగ్గా విని బోలెడు అప్రషియేట్ చేసారు ఈ నాటకాన్ని. మాకు సర్ప్రైజుల మీద ఎప్పుడూ ఆసక్తి లేదు కానీ అప్పుడున్న నా శారీరిక మానసిక పరిస్థితి కి ఒంటరితనానికీ అది టానిక్ లా పనిచేసిందని వేరే చెప్పనవసరం లేదనుకుంటాను. వాళ్ళు సరదా అనుకున్నా నాకు మాత్రం ఆ సహాయం ఎప్పటికి మరువలేనిది . కొసమెరుపు: నేను ఎప్పుడూ వాడని ఆ విచిత్రమైన వస్రాలని నా స్నేహితులు పాకీజా సిండ్రెల్లా క్లియోపాట్రా మోనాలీసా డ్రెస్ అని వివిధ నామకరణాలతో నన్ను ఆటపట్టించినా ..మల్టీకల్చరల్ డే కి ఇండియన్ డ్రస్ వేసుకోవాలని కలలు గన్న ఫిలిప్పీనో పిల్లకి నేను తీసుకెళ్ళిన ఐదు జతల్లోకి ఈ జత అతికినట్టు సరిపోగా అంకితం చేసేస్తున్నా అంది. అంతకన్నానందమేమి అని ఆనందభాష్పాలు రాల్చింది నా మనసు. ఈ ఫోటో ఎక్కడ నుంచొచ్చిందో మరి ఈ ఫోన్లో తీయలేదు కానీ collage your photos అంటూ పైకొచ్చి నన్ను ఐదేళ్ళు వెనక్కి తీసుకెళ్ళింది.

0 వ్యాఖ్యలు: